لابُد این بیتِ زَبانزَد را به خاطِر دارید که گفته‌اند:
دیوانِ ظَهیرِ فاریابی
در کَعبه بدُز۟د اگر بیابی!
چَند سال پیش می‌دیدم که در پایانِ نُسخه‌ای خَطّی از دیوانِ خَلّاق‌المَعانی کَمال‌الدّین إِسماعیلِ اصفهانی (گُمانم نُسخه ای که از آنِ کتابخانۀ مَرکَزیِ شَهرداریِ اصفَهان بود)، کاتِبی نوشته است:
دیوانِ کَمالِ اِصفَهانی
در کَعبه بدُز۟د اگر تَوانی!
گویا این بیتِ دُوُم بَر گَردۀ بیتِ نَخُست ساخته شُده است. ¹ اکنون که رَوابطِ سیاسیِ ایران و عَرَبستان تیره‌تر و تارتر از پیش است و بناگُزیر دِل۟واپَسانی از طَرَفَی۟ن، قُربَةً إِلیٰ رَبِّ ال۟کَع۟بَة!، مَشغولِ پَروَنده‌سازی برایِ یکدیگرند!، اُمیدوارَم این تَشویقاتِ مَنظوم به سَرِقاتِ دواوینِ شِعریّه در کَعبۀ مُعَظَّمه!، جُزو سَوابِقِ بَدسِگالیِ ایرانیان در حَقِّ مَمالِکِ مَحروسۀ آلِ‌سُعود، ثَبت و ضَبط نَشَوَد!!!