سَعدی در بوستان ( چ یوسُفی، ص 134، ب 2471) فرموده است:
فُروتَن بُوَد هوشمَندِ گُزین
نِهَد شاخِ پُرمیوه سَر بَر زَمین
مَضمونِ لَتِ دُوُم، بسیار نَزدیک است بدین بیتِ تازی:
مَل۟أَی السَّنَابِلِ تَن۟حَنِی بِتَوَاضُعٍ
وَ ال۟فَارِغَاتُ رُؤُوسُهُنَّ شَوَامِخُ ¹ در کتابِ أَعلام بِلا إِعلام (عَبدالرَّحمٰن بن صالِح الشّبیلی، ط: 1، الرّیاض: دارالعِلم لِلمَلایین، 1428 هـ.ق.، 1 / 6)، مُؤَلِّف این بیت را آوَرده است و یادآور شُده که سَرایَندۀ آن را نمی‌شناسَد.
در أَمثال و حِکَمِ عَلّامه دِهخُدا و تَعالیقِ اُستاد یوسُفی بَر بوستان، نَدیدم که ذی۟لِ بیتِ سَعدی از این بیتِ عَرَبی سُخَنی رَفته باشَد.