آقایِ دکتر أَحمَدرِضا بَهرام‌پورِ عمران، دَر مَجموعه‌ای از "کاریکلماتور"ها که زیرِ نامِ رَفتَنَت بَرایَم آمَد نَداشت اِنتِشار داده‌اند 1

رَفتَنَت بَرایَم آمَد نَداشت (مَجموعۀ کاریکلماتور)، أَحمَدرِضا بَهرام‌پورِ عمران، چ: 1، تهران: اِنتِشاراتِ مُروارید، 1396 هـ.ش.

، چَند نُکتۀ کاریکَلِماتوری دربارۀ شاعِرانِ پارسیگویِ چَند قَرنِ أَخیر آورده و آنها را از مَنظَری ویژه دَرنگریسته‌اند که هَم جَنبۀ طَنز و خوش۟باشی دارَد و هَم حَظّی از واقِعِ أَحوالِ ایشان:
«شاعِرانِ مکتبِ بازگشت، نوستالژیک‌ترین شاعِران بودند» (ص 17).
«سیاسی‌ترین شاعرِ صَدسالِ أَخیرِ ایران، عشقی بود» (ص 37).
«سپهری، آسمانی‌ترین شاعرِ مُعاصِرِ ایران بود» (ص 39).
«ناسوتی‌ترین شاعرِ صَدسالِ أَخیرِ ایران، لاهوتی بود» (ص 47).
ظَرافَتِ این خوش۟‌طَبعیٖ‌ها را کَسی اَندَر خواهَد یافت که نمونه را، تَوَجُّه۟ کُنَد بدین که: "أَبوالقاسِمِ لاهوتی" گرایِشهایِ چپی و کمونیستیِ عَمیق و پیوندهائی با حُکومَتِ شورَوی داشت و بَخشِ بُزُرگی از حَیاتش را دَر اِتِّحادِ جَماهیرِ شورَوی (یِ پیشین) سپَری کَرد و بوارونۀ شُهرَتِ لاهوتی‌اش به «ناسوت»‌اندیشی نامبُردار بود؛ یا تَوَجُّه۟ کُنَد بدین که: "سپهری" نه‌تنها شُهرَتَش مُرادِفِ «آسمانی» است، شِعرَش نیز میزبانِ اَنبوهی از مَفاهیمِ «آسمانی» و لاهوتی و تَجریدی و عِرفانی شُده است؛ و هٰکَذا.
ژَرف۟‌بینی دَر این باریکی‌ها، «صورَت۟»‌شناسانِ أَهلِ «مَعنیٰ» را خوش می‌اُفتَد.