باسمه تعالی
با سلام و احترام خدمت استاد جهانبخش دامت برکاته
رساله ای به نام رساله عدم سهو النبی(ص) به شیخ مفید(ره) منتسب شده است. در صحت این انتساب اختلاف نظر وجود دارد. بعضی گفته اند مرحوم مجلسی در ج ۱۰۷ بحار الانوار ص ۱۶۷ انتساب این رساله به مرحوم شیخ مفید را انسب دانسته است. در صورت امکان جناب استاد اگر نظرتان را در این باره اعلام فرمایید سپاسگزار خواهم بود. دعا گو و دعا جو.
اسفندیار صفری
پاسخ:
سلام و درود و سپاس
آری، در انتسابِ رسالۀ یادشده گُفت‌وگوست و بویژه برخی از ایستارهایِ تیز و تُندِ مُندَرِج دَر آن درنگ‌انگیزست. مَن‌بَنده دربارۀ این اِنتِساب تحقیقی علی حِده نکرده‌ام و همواره انتسابِ آن را را به شیخِ مفید تنها به اعتمادِ قولِ مشهور راجح دانسته‌ام.
از دیگرسو، میانِ آثارِ مسلّم الانتساب به شیخِ مفید آن اندازه هماهنگی نمی‌بینم تا مثلًا از آن سنجه‌ای برگیرم و انتسابِ این رساله را مُنکِر شوم.
چُنین می‌نمایَد که آثارِ شیخ در أَدوارِ مختلفِ حیاتِ او بر حسبِ اقتضائاتِ گوناگون و با جهتگیری‌هائی که لزومًا هَمسان نیست پدید آمده باشد؛ و العلم عند الله.

با تشكر از پاسخگويي شما ، چنانكه حضرت رسول الله صلى الله عليه و سلّم مي فرمايند : إذا أحب أحدكم أخاه فليخبره أنّه يحبّه [ رواه أبوداود السجستاني ] بنده نيز مي كويم به رغم اين كه حضرت عالي را زيارت نكردم ولي به شما و شيوه علمي و تحقيقاتي شما علاقمند هستم ، الحق كه جنابتان تأييدي بر فضل أهل إصفهان و مصداق آن گفتار سعيد بن المسيِب ره هستيد كه مي گفت : لو لا أني من قريش لأحببت أن أكون من عجم إصبهان
پاسخ:
درود و سپاس
شرمسارم و ناسَزاوارِ مِهر و نیکوگمانیِ شما.
"ما که باشیم که اندیشۀ ما نیز کنند؟!".
تندرستی و کامگاری‌تان را از پروردگارِ مُتَعال خواهانَم.

سلام عليكم ، أز آنجا كه حضرت عالي إصرار بر گذاشتن إعراب بر حروف داريد و آن را جزو رسم الخط مي دانيد چه خوب است كه بر گذاشتن دو نقطة زير " ي " هم اهتمام كنيد ( مثلا در جمله مي گويم و أمثاله ) چون همانطور كه مستحضر است فرق بين حرف ياء و ألف مقصورة " ى " همين دو نقطة است ، خواهشمندم اگر اشتباه عرض كردم ، كلام صحيح و راجح را در مورد اين موضوع بفرماييد ، وفقّكم الله لما يحبّ و يرضى
پاسُخ:
سلام علیکم
از پیشنهادِ شما سپاسگزارم. آقایِ داریوشِ آشوری برایِ تَمییزِ انواعِ یاء تَمهیداتی دَر شیوۀ رسم الخطّیِ خویش اندیشیده‌اند. مَن‌بَنده بدانچه دَر سُنَّتِ کتابتِ ایرانی شایع‌تَر بوده است، بَسَنده کرده‌ام. البتّه آن یاء که می‌فَرمایید دَر پاره‌ای از نسخِ خطّیِ فارسی هَست.

استاد عزیز
معنی شنگینک و منگینک را جستجو کرده و نیافتم. راهنمایی بفرمایید.
پاسخ:
درود بر شُما که پیداست از نکته‌بینانید و بر کران از سَرسَری‌خوانی!
پندارَم آن است که این دو تَعبیر را دَر غَزَلِ مولوی دیده یا شنیده‌اید.
اُستاد دکتر مُحَمَّدرِضا شَفیعیِ کَدکَنی نوشته‌اند:
«شنگینک و منگینک، تصغیرِ شنگین و منگین است. با این که منگ و شنگ هر دو به طورِ جداگانه دارایِ معنی است (شنگ: شاد و شوخ‌چشم؛ و منگ: بی‌خود و لایعقل)، مولانا، با افزودنِ "ین" به آخرِ شنگ و منگ، نوعی مُبالغه دَر جَنبۀ وَصفیِ آن‌ها إیجاد کرده است و با تصغیرِ آن‌ها مقصودِ خویش را به کمال رسانده است. شبیهِ این رفتار را با کلماتِ سنگین و جنگین نیز کرده و گُفته است (دیوانِ کبیر، ۵، ب ۲۷۲۵۰):
اُفتاد دل و جانم دَر فتنۀ طرّاری
سنگینک و جنگینک سربسته چو بیماری».
(غَزَلیّاتِ شَمسِ تَبریز، مولانا جَلال‌الدّین مُحَمَّدِ بَلخی، مُقَدّمه [و] گُزینِش و تَفسیر: مُحَمَّدرِضا شَفیعیِ کَدکَنی، چ: ۹، تِهران: اِن۟تِشاراتِ سُخَن، ۱۳۹۷ هـ.ش.، ۱ / ۶۸۱).
پیروز باشید و سربلند!

من تازه این صفحه را یافته ام. امروز در کتابفروشی آقای سپاهانی اسم یادگارستان را از زبان شما شنیدم و به گمان اینکه باید سایتی باشد آن را جستجو کردم این پیام را هم هنوز در حالیکه من و شما هر دو در مغازه ی آقای سپاهانی هستیم می نویسم . خواستم بگویم از آشنایی شما بسیار خوشحالم
پاسخ:
بزرگوارید و نیکوگمان.