در کتابِ مُستشرِقان و پیامبَرِ أَعظَم ـ صَلَّی اللهُ عَلَیهِ وَ آلِه ـ، تألیفِ «حجَّت 1
. کذا فی الأَصل، بالتّاءِ المَمدودَة.
این «دو گوجه» یِ فرنگی، البتّه و صَد البتّه، همان خاورشناسِ بسیار بسیار مَعروفِ هلندی، یعنی: «دِخویه»، است که چون نامش را De Goeje می نویسَند، در کتابی تَخَصُّصی و دانِشگاهی و پِژوهشگاهی و خُلاصه: خیلی خیلی مُهِم که تَخَصُّصًا در بابِ "اِستِشراق" می نویسیم و نامِ دو سه نِهادِ مُهِم را (یعنی: "دانِشگاه" و "پِژوهشگاه" و "مَرکَزِ تَرجَمه و نَشر") که همه هَم بحَمدِ الله «بین المللی» اند!، با آن مربوط می سازیم، آری، در چُنین کتابی، شَرحِ حالش را می آوریم و «دو گوجه»اش می کُنیم!
دارَندگی است و بَرازَندگی! و ما اینیم!!
این «دِخویه» ـ که ما، عِندَ اللُّزوم و به دَستآویزِ هَمان دارَندگی و بَرازَندگیِ مَعهود، «دو گوجه» هم حِسابش نمی کُنیم! ـ، البتّه به واسِطۀ إِشراف بر تألیفِ أَجزائی از دائرةالمعارفِ إِسلام و تَحقیق در پاره ای از متونِ معتبرِ إِسلامی، نَظیرِ مَسالکِ المَمالکِ اِصطَخریِ پارسی و صورَة الأَرضِ ابنِ حَوقَلِ بَغدادی و أَحسَن التَّقاسیم فی مَعرِفَةِ الأَقالیمِ مَق۟دِسی و مُختَصَرِ کتاب البُ۟لدانِ مَفقودِ ابن الفَقیهِ هَمَدانی 2
. این اختِصار خود در حُدودِ هزارسال پیش صورت گرفته، و لذا خودِ «مختصر» متنی کهنه بشُمار است.
- . کذا فی الأَصل، بالتّاءِ المَمدودَة.
- . این اختِصار خود در حُدودِ هزارسال پیش صورت گرفته، و لذا خودِ «مختصر» متنی کهنه بشُمار است.
يكشنبه ۱۱ مهر ۱۳۹۵ ساعت ۷:۵۶
نمایش ایمیل به مخاطبین
نمایش نظر در سایت
۲) از انتشار نظراتی که فاقد محتوا بوده و صرفا انعکاس واکنشهای احساسی باشد جلوگیری خواهد شد .
۳) لطفا جهت بوجود نیامدن مسائل حقوقی از نوشتن نام مسئولین و شخصیت ها تحت هر شرایطی خودداری نمائید .
۴) لطفا از نوشتن نظرات خود به صورت حروف لاتین (فینگلیش) خودداری نمایید .
اول خاطره و سپس نکته ای را خواستم با شما در میان بگذارم...
یکی از دوستان با یک خواننده ای صحبت می نمود ، وی می گفت ما خواننده ها از موسیقی لذت نمی بریم زیرا معمولاً فقط به ورود و خروج از نُت های موسیقی توجه داریم ...
در بعضی مطالب شما نکات خوبی موجود است لکن بسیار جای تعجّب است که کثیراً به جای عیار سنجی با معیار غنای علمی مطالب به خطاهای سهوی در ضبط و املای کلمات توجه می نمائید و آن را نقطه ضعف بسیار بزرگ و نابخشودنی جلوه می دهید که نزدیک به سیاه نمایی است.
در این متن مرقومه حضرت عالی، نزدیک 400 کلمه قلم فرسایی نمودید و نتیجه اش اثبات 2 خطا در ضبط کلمه و یک نقد نرم نسبت به توجّه به یک مستشرق است ! ...
امیدوارم باعث ناراحتی نشده باشد ...
موفق باشید یا علی ...
البته در میان پژوهندگان ایرانی و عرب تبار، دِخویه بیشتر شناخته شده است؛ بنابراین شاید خوانش برگزیده نویسنده از میان منابع جدیدتر انگلیسی باشد.
نظر به خاص بودن اسم و اصالت هلندی (Dutch) واژه، همان دو(میان ضمه و کسره)خویه یا دِخویه ترجیح دارد؛ برای سنجش تلفظ واژه در زبانهای دیگر از جمله فرانسه، نگر:
http://www.pronouncekiwi.com/De Goeje, Michael
توضیحِ جویا حهانبخش:
از دقّتِ نَظَر و «حُسنِ ظنِّ» شُما بسیار سپاسگزارم. ... مُراجعه به متنِ کتابِ یادشُده نشان می دِهَد که خوانشِ برگزیدۀ نویسنده، نه از میانِ منابعِ جدیدِ انگلیسی، که یکسره مبتنی بر بَعضِ منابعِ نامعتبرِ فارسی است .
وانگَهی، «خود گرفتیم کانچُنان باشَد»؛ آخِر فاصلۀ «دیگوج» یا «دیگوئج » با «دو گوجه»، به اندازۀ تَباعُد و تفاوتِ «کالاجوش» است با «چلوکبابِ سُلطانی»، آن هم با یک سیخ گوجۀ إِضافی!!!