أَوَّلِ اُردیبِهِشت را دَر تَقویمِ رَسمی «روزِ سَعدی» قَرار داده‌اند و هَرسال به نامِ شیخِ شیراز گرامی‌اش می‌دارَند.
اَرجِ سَعدیِ ما، البتّه بیش از اینهاست؛ و اگر روزها و مُناسَبَتهایِ مُتَعَدِّد، بَهانه‌ای برایِ یادکَردِ او و خواندَنِ آثارِ قَلَمِ فُسون۟بارش باشَد، بجاست.
اِمسال (1397 هـ.ش.)، در آستانۀ «روزِ سَعدی»، در اینجا و آنجا و خاصّه فَضایِ مَجازی دیدیم و خواندیم که شُماری از دوستدارانِ شیخ، پیوسته «زادروزِ سَعدی» را فَرُّخ۟باد می‌گُفتَند و در نوشته‌هایِ گونه‌گون از أَوَّلِ اُردیبِهِشت۟‌ماه به عنوانِ «زادروزِ سَعدی» سخن می‌رَفت.
«زادروزِ سَعدی» البتّه هَرگاه باشَد برایِ ما مُبارَک و عَزیز و مَی۟مون است؛ لیک این هَست که آن روزِ گرامی، یعنی روزِ ولادَتِ شیخِ شیراز، دَر هیچ مَنبَعِ مُعتَبَری به ثَبت نَرَسیده و گُزینِشِ أَوَّلِ اُردیبِهِشت۟‌ماه به عنوانِ «روزِ سَعدی» هَم، به «زادروزِ سَعدی» اِرتِباطی نَدارَد.
لُزومِ تَوَجُّه۟ بدین نُکته و اِجتناب از خَل۟طِ «روزِ سَعدی» با «زادروزِ سَعدی»، از آنجاست که دَر سالهایِ أَخیر "وُسعَتِ مَشرَب" دَر مُلکِ دارا بیداد می‌کُنَد و هاضِمۀ فَراخِ جامعۀ ما، از گُم۟‌شُدَنِ دَکَلِ نَفتی بگیرید تا ظُهورِ إِمامزادگانِ واجِب‌التَّعظیمِ جَدیدالإِحداث را، با رَواداریِ مِثال۟‌زَدَنی!، اِحتِمال می‌فَرمایَد؛ و لِذا بَعید نیست کَم۟‌کَمَک این مُسامَحَۀ خَل۟طِ «روزِ سَعدی» با «زادروزِ سَعدی»، به کتابهایِ جِدّیِ تاریخِ أَدَبیّات هَم راه یابَد و در همین گیر ودار، روزِ ولادَتِ شیخِ شیرین۟‌سُخَنِ شیراز که تا اِمروز مَعلوممان نَبوده است، بناگُزیر مَعلوممان شَوَد!
"عِلاجِ واقعه قَبل از وُقوع بایَد کَرد"!!!